(brzydka rzecz)

См. также в других словарях:

• brzydki — brzydkidcy, brzydkidszy 1. «odznaczający się cechą przeciwstawną do piękności; nieładny» Brzydkie dziecko. Brzydki głos. Brzydkie ręce, brzydka twarz. Brzydka sukienka. Domy jeden brzydszy od drugiego. ◊ Brzydka pogoda, brzydki dzień «słotna… …   Słownik języka polskiego

• zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… …   Słownik języka polskiego

• ludzki — Coś z ludzką twarzą «o czymś, co ma obecnie łagodniejszą formę, jest bardziej przyjazne człowiekowi, ma pewne cechy humanitaryzmu»: (...) nie wiem, czy wołanie o kapitalizm z ludzką twarzą nie jest kolejną utopią, ale starać się trzeba. TV rep… …   Słownik frazeologiczny

• nic — 1. Być niczym «nie mieć znaczenia, nie odgrywać żadnej roli»: (...) stał przed nim w postawie zasadniczej i myślał, że wobec niego jest niczym, pionkiem, którego w każdej chwili można wysłać na front wschodni albo zastrzelić w piwnicy. Andrzej… …   Słownik frazeologiczny

• brzydota — ż IV, CMs. brzydotaocie 1. blm «przeciwieństwo piękna, zespół cech takich jak dysproporcja kształtów, dysharmonia barw, dźwięków, który sprawia, że coś się nie podoba, jest brzydkie; cecha tego, co jest brzydkie, bycie brzydkim» Odrażająca,… …   Słownik języka polskiego

• paskudztwo — n III, Ms. paskudztwowie; lm D. paskudztwoudztw 1. pot. «rzecz brzydka albo niesmaczna, budząca wstręt, odrazę; obrzydliwość (w znaczeniu fizycznym lub moralnym)» Nie mógł przełknąć tego paskudztwa. Ten obraz to paskudztwo. 2. zwykle w lm, pot.… …   Słownik języka polskiego